Cehennem (sakar) nedir, sen bilir misin?
Ne alıkoyar, ne bırakır.
Beşere delicesine susamıştır.
(Müdessir Suresi, 27-29)
Ateş Azabı
Cehennemdeki bu hayatın içinde, en büyük ve temel azap kuşkusuz
ateştir. Ateşin cehennemin karakteristik özelliği olması ateşin diğer
işkencelere kıyasla insanın benliğini kökünden sarsan yok eden bir
unsur olmasından kaynaklanır. İnsan vücudunun en derin noktalarına,
Kuran'ın tabiriyle "hücrelerine" kadar işleyen bir azaptır ateş.
İşte cehennem ehli, cehennemde "cayır cayır yanmakta olan" (Mearic
Suresi, 15), öfkeli, "alevleri kabardıkça kabaran" (Leyl Suresi, 14),
"çılgınca yanan" (Furkan Suresi, 11) bu ateşin içine atılırlar ve
çığlık çığlığa yanarlar. Bir ayette şöyle denir:
Kimin tartıları hafif kalırsa. Artık onun da anası (son durağı)
"haviye"dir (uçurum). Onun ne olduğunu (mahiyetini) sana bildiren
nedir? O, kızgın bir ateştir. (Kaaria Suresi, 8-11)
Ayetlerden anlaşıldığına göre, ateş cehennemin her yerini kaplamıştır.
Bu çukurda ateşten korunulan, ateşin erişmediği bir yer yoktur. Kafir
diğer fiziksel ve ruhsal işkencelere tabi olurken de hayatının her
anında ateşle muhataptır. Ateş, son derece büyüktür. Kuran, onun
büyüklüğünü ve şiddetini ifade ederken, ateşin kıvılcımları için
"saray" ve "deve sürüleri" benzetmelerini kullanır:
O gün, yalanlayanların vay haline. Kendisini yalanladığınız (azab)a
gidin. Üç dala ayrılmış bir gölgeye gidin. Ne gölge altında barındırır,
ne (yakıcı) alevden korur. Gerçekten o, sanki her biri saray olan bir
kıvılcım saçar. Her biri, sanki sapsarı erkek deve sürüleri gibidir.
(Mürselat Suresi, 28-33)
Kafirler ateşten kaçmak, ondan kurtulmak için tüm güçlerini harcarlar.
Ama kaçmalarına izin verilmez. O öyle bir ateştir ki, "yüz çevirip
arkasını döneni çağırır-durur". (Mearic Suresi, 17) Bir başka ayette
ise şöyle denir:
Fasık olanlar içinse, artık onların da barınma yeri ateştir. Oradan her
çıkmak istediklerinde, geri çevrilirler ve onlara: "Kendisini
yalanladığınız ateş azabını tadın" denir. (Secde Suresi, 20)
Böyle bir ateşle yananların tahayyül edilemeyecek çığlık ve inlemeleri
ortalığı kaplar. Yalnızca bu korkunç çığlık ve inlemeler bile cehennem
ehli için özel bir azap kaynağıdır. Orada "kemikleri çatırdatan
inlemeler vardır". (Enbiya Suresi, 100) Bir başka ayete belirtilene
göre ise, "mutsuz olanlar ateştedirler, onlar için orada (kahırla ve
acıyla) nefes alıp vermeler vardır". (Hud Suresi, 106)
Ateş, dayanılmaz bir acıdır. İnsan bir kibrit çöpünün alevine bile
parmağını bir saniye tutamaz. Korkunç bir acı duyar. Ancak bu dünyada
bu ve benzeri şekillerde hissettiğimiz ateş azabı, cehennemdekinin
yanında çok çok zayıftır. Çünkü insan, dünyada uzun süre yanamaz. Eğer
yanan bir ateşin içine düşmüşse, 5-10 saniye içinde can verir, ateşin
büyük acısını çok kısa bir anda yaşar.
Ancak cehennemdeki durum, çok korkunçtur, çünkü oradaki ateş insanı
öldürmez, yalnızca acı çektirir. Cehennem ehli, sonsuza kadar sürecek
olan bir ateşin içinde sonsuza kadar yanacaktır. Bu işlemin sonsuza
kadar süreceğini bilmenin verdiği dayanılmaz bir çaresizlik, umutsuzluk
ve yıkım içindedir.
Azabın bir başka yönü de, özel olarak yüzlerinin yakılmasıdır. İnsanı
kibirlendiren, bu kibirle kendisini müstağni görmesini sağlayan
vücudunun en önemli yeri yüzüdür. Çünkü yüz kişiye ayrı bir fert olma
özelliği kazandırır. "Ben" diye tanımlanan varlığın en belirgin
göstergesidir. Güzellik ve çirkinlik kavramlarının en yoğun olarak
toplandığı bölgedir. İnsanlar, gazetelerde ya da televizyonda yüzü
ileri derece yanmış birisinin görüntüsüne rastladıklarında, şiddetli
bir acımayla karışık ürperti hissederler. Ardından benzer bir felakete
karşı Allah'tan koruma isterler. Hiç kimse böyle bir felaketi kendisine
kondurmak istemez ve zaten kısa sürede bu görüntü unutulur. Ancak
inkarcıların gaflette olduğu bir şey vardır ki, o da benzer bir sona
hem de akıllarının alamayacağı kadar şiddetlisine adım adım yaklaşmakta
olduklarıdır. Cehennemdeki ateş insan vücudunun her noktasına büyük
acılar verir. Ama insanın yüzünün yanması en acısıdır. Gözler,
kulaklar, burun, dil ve derinin, yani beş duyu kaynağının aynı anda
bulunduğu tek ve en önemli bölgedir yüz. İnsan yüze gelecek darbelere
karşı çok hassastır, en ufak bir harekete şiddetli bir refleksle cevap
verir. Cehennemde ise yüz, ateşte kızartılır, kaynar sularla haşlanır.
Acının en yoğun olarak hissedildiği yere en ağır işkenceler yapılır.
Ayetlerde, bu azap şöyle tasvir edilir:
Yüzlerinin ateşte evrilip çevrileceği gün, derler ki: "Eyvahlar bize,
keşke Allah'a itaat etseydik ve Resule itaat etseydik." (Ahzap Suresi,
66)
Giyimleri katrandandır, yüzlerini ateş bürümektedir. (İbrahim Suresi, 50)
Ateş, onların yüzlerini yalayarak yakar da onun içinde onlar (etleri
sıyrılmış olarak sırıtan) dişleriyle kalıverirler. (Müminun Suresi, 104)
CEHENNEMİN ODUNLARI, KAYNAR SU VE DAĞLANAN VÜCUTLAR
Kafirlerin cehennem ateşi içinde yanmaları anlatılırken, Kuran'da
dikkat çekici bir ifade kullanılır. Buna göre, kafirler yana yana
"cehennemin odunu" haline gelmişlerdir. Cehennemde ateşin kavurduğu
herhangi bir nesne gibi yanmazlar. Kafirlerin kendileri ateşin özünü,
yakıtını oluştururlar. Bu durum bir ayette şöyle bildirilir:
"Zulmedenler, ise onlar da cehennem için odun olmuşlardır". (Cin Suresi, 15)
Odunun kendisi, ateşinin yakacağı herhangi bir cisimden çok daha uzun,
çok daha şiddetle, için için yanar. İşte kafirler de, aynı şekilde
yalanladıkları bu ateşin odunu olurlar. Ayetler de, bu gerçek şöyle
haber verilmiştir:
Ey iman edenler, kendinizi ve yakınlarınızı ateşten koruyun ki onun yakıtı insanlar ve taşlardır... (Tahrim Suresi, 6)
Şüphesiz inkar edenler, onların malları da, çocukları da kendilerine
Allah'tan (gelecek azaba karşı) hiçbir şey kazandırmaz. Ve onlar ateşin
yakıtıdırlar. (Al-i İmran Suresi, 10)
Gerçekten siz de, Allah'ın dışında taptıklarınız da cehennemin odunusunuz, siz ona varacaksınız. (Enbiya Suresi, 98)
Odun yerine geçen insanların yanında, bir de ateşi yakmak için
kullanılan gerçek odunlar vardır. Ancak burada da farklı bir azap
yaşanır. Dünyada iken dost, örneğin karı-koca olan inkarcılar,
birbirlerinin ateşine odun taşırlar. Kuran'da, Ebu Leheb ve karısından
şöyle söz edilir:
Ebu Leheb'in iki eli kurusun; kurudu ya.
Malı ve kazandıkları kendisine bir yarar sağlamadı.
Alevi olan bir ateşe girecektir. Eşi de; odun hamalı (ve)
Boynuna bükülmüş bir ip (bağlanmış) olarak. (Mesed Suresi, 1-5)
Bu, dünyadaki tüm bağların kopması demektir. Dünyada iken birbirlerini
çok sevdiklerini söyleyen ve birlikte Allah'a karşı isyan eden
kafirler, cehennemde birbirlerinin ateşini beslerler. Orada tam bir
ihanet söz konusudur. Allah'tan başka edinmiş oldukları tüm dostlar, en
yakınları, eşleri dahi birer düşman haline gelmişlerdir.
Canlı ve cansız odunlarla bu şekilde yanan ateş, bir de kafirleri "haşlayan" suları kaynatır.
Konu: Cehennem (sakar) nedir, sen bilir misin? 
15/10/2007, 14:58
